ดัดแปลงจากบทละครงิ้วอิงประวัติศาสตร์ของนักประพันธ์สมัยราชวงศ์หยวน "จี้จวินเสียง" เนื้อหากล่าวถึงเหตุการณ์ในยุคชุนชิว (หรือ "ยุควสันตสารท" - ราว 771-476 ปีก่อนคริสตกาล) ซึ่งเป็นยุคแรกของราชวงศ์โจวตะวันออก โดยในยุคดังกล่าวแผ่นดินจีนได้แตกแยกออกเป็นรัฐต่างๆ ทั้งยังรบรากันเพื่อแย่งชิงอำนาจอย่างต่อเนื่อง โดยรัฐขนาดใหญ่ที่มีอำนาจ จะมี "อ๋อง" เป็นเจ้าปกครองรัฐ ในบรรดารัฐมากมายทั้งหมด รัฐที่มีอำนาจมากสุดในยุคชุนชิวคือ "รัฐจิ้น" แต่ผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในรัฐจิ้นกลับมิใช่เจ้าปกครองรัฐ "จิ้นจิ่งกง" หากเป็นซือโค่ว (ตำแหน่งขุนนางในยุคจีนโบราณ) นาม "ถูอั้นกู่" ถูอั้นกู่คิดปิดแผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือจึงพยายามเข้าครอบงำสามเส้นเลือดหลัก ไม่ว่าจะเป็นด้านการเมือง เศรษฐกิจ และกำลังทหารของรัฐจิ้น นอกจากนี้ เขายังลอบสานสัมพันธ์กับรัฐฉิน ฉี และฉู่ ซึ่งเป็นสามรัฐที่แข็งแกร่งและเป็นศัตรูตัวฉกาจของรัฐจิ้น เรียกได้ว่าแค่เพียงเอ่ยปากเขาก็สามารถก่อสงครามล้างบางแผ่นดิน เขาต้องการกุมอำนาจทางการทหารแทนแม่ทัพ "จ้าวซั่ว" (หรือ "จ้าวจวงจื่อ") จึงวางแผนชั่วครั้งแล้วครั้งเล่า โดยในปีแรกที่จิ้นจิ่งกงขึ้นเป็นเจ้าปกครองรัฐจิ้น (599 ปีก่อนคริสตกาล) แม่ทัพแห่งรัฐจิ้นนาม "จ้าวเค่อ" (น้องชายจ้าวซั่ว) ได้นำกำลังบุกโจมตีทัพของรัฐฉู่จนทหารฉู่แตกพ่าย แต่แล้วอยู่ๆ เขาก็ถูกแม่ทัพ "เปยหนาน" ลอบแทงกลางสนามรบ หลังขาดแม่ทัพสถานการณ์จึงพลิกผันและกลายเป็นทัพจิ้นที่พ่ายแพ้ยับเยิน จ้าวเค่อกระเสือกกระสนออกจากสนามรบในสภาพบาดเจ็บสาหัสและไปขอความช่วยเหลือจาก "เฉิงอิง" (หมอพื้นบ้านชาวจิ้นที่ไปตั้งรกรากในรัฐฉู่) เฉิงอิงช่วยรักษาบาดแผลให้จ้าวเค่อแม้รู้ว่าการช่วยทหารที่เป็นศัตรูของรัฐฉู่อาจนำภัยมาสู่ตน จ้าวเค่อรู้ว่าตนไม่รอดแน่จึงขอให้เฉิงอิงช่วยเดินทางไปบอกแม่ทัพจ้าวซั่วที่รัฐจิ้นว่าเปยหนานเป็นไส้ศึก โดยมอบป้ายประจำตัวของตนให้เฉิงอิงใช้เป็นหลักฐานยืนยัน หลังจากนั้นจ้าวเค่อก็ปีนขึ้นไปบนหอสูงเพื่อกระชากธงของรัฐฉู่ก่อนทิ้งร่างลงสู่พื้นดิน